در قرن پنجم پیش از میلاد در کشور چین به عمل آمد. کشورهایی مانند آفریقا و ایتالیا در قرون وسطی به کشت گیاه بادمجان پرداختند. در حال حاضر، این گیاه در کشورهای ایتالیا، ترکیه، مصر، ژاپن و چین به عمل می آید.
۱) هر چند که آهن برای فعالیت های بیولوژیکی بدن لازم است، اما تراکم بیش از حد آهن مفید نیست و می تواند آثار مضری برای بدن داشته باشد. تراکم زیاد آهن باعث افزایش تولید رادیکال های آزاد می شود که خطر بیماری قلبی و سرطان را افزایش می دهد. بنابراین ضروری است که آهن اضافه (برای کاهش تولید رادیکال های آزاد) از بین برود و از بدن خارج شود. این کار توسط ماده ای به نام «Nasunin» موجود در بادمجان انجام می گیرد.
۲) Nasunin: این آنتی اکسیدان قوی مانع از هر نوع صدمه رسیدن به سلول های پرده مغز می شود.
۳) این گیاه عملکرد ضدمیکروبی و ضدویروسی دارد.
۴) بادمجان سرشار از فیبرهای غذایی است که برای عملکرد درست دستگاه گوارش مفید است و با بیماری های قلبی عروقی نیز مقابله می کند.
۵) پتاسیم موجود در آن برای بدن مفید است و نقش حیاتی در تنظیم فشار خون بدن دارد.
۶) بادمجان کم کالری و دارای رطوبت بالاست و مصرف آن برای افرادی که می خواهند وزن کم کنند، موثر است.
۷) میزان پایین کربوهیدرات و میزان بالای فیبر برای کاهش گلوکز در بیماران دیابت نوع ۲ مفید است. در اصل این میوه به عنوان کنترل کننده طبیعی دیابت به حساب می آید.
منبع: روزنامه خراسان