علائم ، پیشگیری و درمان پارکینسون

علائم ، پیشگیری و درمان پارکینسون گرداوری شد

 

تعریف بیماری پارکینسون یک اختلال پیشرونده سیستم عصبی است که بر حرکات بدن اثر می گذارد. این بیماری به تدریج پیشرفت می کند و گاهی اوقات با لرزشی خفیف فقط در یک دست شروع می شود. با اینکه لرزش دست، شناخته شده ترین علامت بیماری پارکینسون است اما این اختلال معمولاً باعث سختی یا کندی حرکات نیز می شود. در مراحل اولیه یماری پارکینسون، حالت چهره بیمار کمی تغییر می کند یا اصلاً تغییر نمی کند و یا دستان بیمار هنگام راه رفتن تاب نمی خورد. تکلم فرد ممکن است آهسته یا ناواضح  شود. در عین حال، علایم بیماری پارکینسون با پیشرفت بیماری طی زمان بدتر می شود.

 

علائم و نشانه ها علایم و نشانه های بیماری پارکینسون از فردی به فرد دیگر فرق می کند. نشانه های اولیه ممکن است خفیف باشد و مورد توجه قرار نگیرد. علایم اغلب از یک سمت بدن شروع می شود و حتی پس از اینکه علایم، شروع به اثر بر هر دو سمت بدن می کند معمولاً در همان سمت اولیه، بدتر خواهند بود. نشانه های بیماری پارکینسون شامل موارد زیر است:

رعشه : رعشه یا لرزش معمولاً از پاها و گاهی از دستان یا انگشتان شروع می شود. باید به حرکات جلو و عقب انگشتان شست و اشاره که به عنوان لرزش غلتاندن قرص (Pill-rolling tremor) شناخته می شود، توجه کرد. یکی از مشخصه های بیماری پارکینسون لرزش دست در زمان استراحت است.

حرکات آهسته (برادی کینزی): با گذشت زمان، بیماری پارکینسون ممکن است توانایی حرکت بیمار را کاهش داده و حرکات وی را آهسته کند. این پدیده، انجام اعمال ساده را سخت و زمان بر می کند. فاصله گام های فرد در هنگام راه رفتن کوتاهتر می شود یا بلند شدن از روی صندلی برای وی مشکل می شود. همچنین پاهای بیمار ممکن است هنگام شروع به راه رفتن به زمین بچسبد و حرکت کردن را برای او دشوار کند.

عضلات سخت (غیر منعطف): سختی عضلات می تواند در هر بخشی از بدن بیمار رخ دهد. عضلات سخت می توانند دامنه حرکات بیمار را محدود کرده و باعث درد در بیمار می شود.

حالات بدن و تعادل نامناسب: ممکن است در اثر بیماری پارکینسون، حالت بدن فرد به سمت جلو و پایین خمیده شود یا مشکلاتی در تعادل فرد بوجود آید.

فقدان حرکات اتوماتیک: در بیماری پارکینسون، ممکن است توانایی انجام حرکات غیر هوشیارانه شامل پلک زدن، خندیدن یا تاب دادن دستها در هنگام راه رفتن کاهش یابد. همچنین فرد نمی تواند هنگام صحبت کردن با دست و صورت اشاره کند.

تغییرات تکلم: بیمار اغلب در اثر بیماری پارکینسون ، دچار مشکلات تکلم می شود. فرد ممکن است با صدای آهسته به سرعت و نا واضح حرف بزند یا قبل از سخن گفتن دچار تردید شود. تکلم بیمار بیشتر یکنواخت می شود که متفاوت از تون صدای معمول فرد است.

تغییرات در نوشتن: خط فرد ریزتر و عمل نوشتن مشکل می شود.

 

علل و عوامل خطرساز علت بیماری پارکینسون ناشناخته است ولی عوامل متعددی در آن دخیل هستند که عبارتند از:

ژن ها و وراثت: داشتن بستگان نزدیک دچار بیماری پارکینسون، شانس ابتلای فرد به بیماری پارکینسون را در آینده افزایش می دهد. بنابراین خطر ابتلای فرد به این بیماری در صورت عدم وجود موارد بیماری پارکینسون در افراد خانواده ، هنوز پایین است.

سن: بالغین جوان بندرت بیماری پارکینسون را تجربه می کنند. پارکینسون معمولاً در اواسط یا اواخر زندگی شروع می شود و خطر آن با افزایش سن، افزایش  می یابد.

جنس: احتمال ابتلای مردان به بیماری پارکینسون بیشتر از زنان است.

مواجهه با توکسین ها: مواجهه مداوم با علف کش ها و آفت کش ها می تواند احتمال ابتلای فرد به بیماری پارکینسون را افزایش دهد.

 

درمان پارکینسون هیچ آزمایشی برای تشخیص بیماری پارکینسون وجود ندارد. پزشک، بیماری پارکینسون را براساس تاریخچه پزشکی بیمار  که مروری بر علائم و نشانه های بیماری و بررسی آزمایش های نورولوژیکی و فیزیکی است، تشخیص می دهد. گاهی اوقات پزشک، آزمایش هایی را برای رد کردن دیگر بیماری هایی که می توانند سبب ایجاد علائم شوند، تجویز میکند. علاوه بر این آزمایش ها، ممکن است Carbidopa-Levodopa  نیز برای بیمار تجویز شود که موثرترین داروی مخصوص بیماری پارکینسون است. بهبود قابل توجه علائم با مصرف این داروها، اغلب تشخیص بیماری پارکینسون را تایید می کند. البته نباید فراموش کرد کهبیماری پارکینسون درمان نمی شود ، ولی داروها اغلب بطور قابل توجهی می توانند به کنترل علایم بیماری کمک کنند. در برخی موارد ، عمل جراحی توصیه می شود. همچنین پزشک ممکن است تغییراتی را در شیوه زندگی مثل تمرینات ایروبیک مداوم توصیه کند. داروهایی که ممکن است توسط پزشک تجویز شوند عبارتند از : لوودوپا، آگونیست های دوپامین، مهارکننده های MAO B(مونو آمین اکسیداز B)، مهارکننده های کاتکول O–متیل ترانسفراز، آمانتادین و ...

 

پیشگیری چون دلیل بیماری پارکینسون ناشناخته است، راههای قطعی پیشگیری از آن هم هنوز شناخته نشده است. با این حال، برخی تحقیقات نشان داده اند که مصرف کافئین به میزان کم و چای سبز و البته حل جدول و تمرینات ذهنی در دوران میانسالی و سالمندی می­تواند خطر بروز و حتی پیشرفت بیماری پارکینسون را کاهش دهد.

یکی از راه‌های پیشگیری از بروز پارکینسون یا علائم آن، استفاده از رژیم غذایی حاوی مواد ضدالتهاب و تغییر شیوه‌ی زندگی است. این یعنی مصرف زیاد آب و استفاده از سبزیجات نیمه‌پخته. چربی‌های مفید مانند آووکادو، روغن زیتون، آجیل و نارگیل هم باید زیاد مصرف شود. برخی محصولات حیوانی هم مانند بیزون، گوشت بره، بز کوهی، آهو، بوقلمون و تخم مرغ هم منابع خوبی برای پیشگیری از این بیماری هستند.

  الو دکتر